Tuesday, February 21, 2012

एक तुटलेलं पान...

पानझडीच्या पानाला ना रंग ना बांध... 
वाटभर हिंदोळे घेत वाहत जातो अथांग... 
कोण गावाचा कधी पुसू नका त्याला...
तुटलेल्या नात्यांची ना फिकीर ना भ्रांत... 

2 comments:

  1. After a long time...

    a beautiful thought. somewhere it holds true for people too...
    :)

    ReplyDelete
  2. Thanks Harshith... I must say, your marathi is too good...! :)

    ReplyDelete

Powered By Blogger

Rank

MyFreeCopyright.com Registered & Protected